قصر آرزوهای یه نفر
یه خیال پردازی ساده ست
یه شعر طنازانه
یه لحن عاشقانه
تهش میشه تموم امید برای ادامه دادن
روی ابرا پرواز میکنی
انقدر رها
که فراموش میکنی خودتو
فقط آسمونه
ابر سفید
و یه نسیم ملایم
پ.ن: قصر آرزوهات که خراب بشه
انگار سقوط میکنی توی چاه عمیقی که انتها نداره
قصر آرزوهاتو که خودت خراب کنی
انگار با دستای خودت بالهاتو چیدی
بیخیال
"عقاب چهل ساله"
ققنوس باید خاکستر شه
تا دوباره پر بگیره
دلم پرواز میخواهد
دلم میخواهد
بنشینم لب پنجره
پاهایم را آویزان کنم
غرق شوم
نترسم از افتادن
دلم سبکی میخواهد
دلم بال میخواهد
یک لباس سفید
یک لحن طناز
دلم رهایی میخواهد...
sometime it doesn't feel right
you need to face the fact you were hiding from your self
denial is over
به واسطه یه چیزایی
از خیلی چیزا بریدم
زنگیم تو مسیر جدیدی قرار گرفته
امیدوارم تهش خوب باشه
یاد گذشته که می افتم ناخودآگاه بغض می کنم
گفته بودم دلم واسه اینجا تنگ شده؟!
وقتی که اینجام انگار دارم از دور به خودم نگاه میکنم...
از چشم رهگذر تو خیابون
از چشم پرنده ی لب پنجره
انگار هنوز از چشم خودم نیافتادم...
