و در آخر شکرگزار خواهم بود

من حس میکنم خدا هست، صداشو نمیشنوم ولی حسش میکنم...

برسد به دست موسیو

همزمان به ذهنم اومد که

من دوست داشتم لعنتی
لیاقتت همونه

فک کنم هردو نمو خارجی ی چیزن

روزمره

حتی یادم نبود که 25م اومدم و نوشتم...
فک میکردم خیلی وقت گذشته:)

تو این مدت سراغ توییتر و اینستا رفتم... هیچکدومشون مال من نبود

وبلاگ آدمارو بد عادت میکنه، دستو میکشونه تا هی بنویسم بنویسم بنویسم ... انقدر که خالی بشم
میگفت من یه پاراگراف میخوام تا بتونم شروع کنم:)
گرچه مدتهاس که نوشتنم نمیاد...حرفام مث ی جوش چرکی ک هنوز نرسیده درد میکنن

قدر نشناس عزیزم

دلم گرفته؛

دلم یه دوستِ  پسر میخواد، ک برام  روحیاتشو توضیح بده...

آخه واقعا همه اینا هیچی نبود؟ هیچی نیست؟

که آ[رش بیاد بگه تو اضافه ای؟ آدم انقد وقیح؟!