تطور

انگار حرف میرسد تا نوک زبانم و نمی آید

مثل اشک که میرسد پشت چشمانم...

دلم رهایی میخواست

بی قید شدم

اسیر آزادی بودن

بندی است 

که خودت، "من" را به زنجیر میکشی

نه سنگینی باری بر دوشم است

نه خستگی

نه بغض

نه زاری

بیزار هم نیستم

"من" برای خودم سنگینم